Poradnia Zaburzeń Oddychania Podczas Snu

Zaburzenia oddychania podczas snu to grupa stanów prowadzących do nieprawidłowości w oddychaniu, w czasie snu. Wpływają one negatywnie na samopoczucie człowieka zarówno na co dzień, jak i ogólnie na stan zdrowia osoby dotkniętej tym problemem. Jeśli zaburzenie nie jest poddawane leczeniu, może doprowadzić m.in. do chorób układu krążenia, np. zawału serca lub udaru mózgu.

Zaburzenia oddychania w czasie snu dzielone są na przebiegające ze zwężeniem górnych dróg oddechowych i bez takiego zwężenia. Na zaburzenia przebiegające ze zwężeniem górnych dróg oddechowych cierpi ponad 90% wszystkich osób, które dotknięte są zaburzeniami oddychania we śnie. Problem określany jest jako obturacyjny bezdech senny (OBS) i występuje u około 4% u mężczyzn i 2% u kobiet. Mamy z nim do czynienia w przypadku nagłego wstrzymania oddychania przez pewien czas, ponieważ drogi oddechowe na odcinku gardłowym zostają zablokowane.
Problem ten może pojawiać się u pacjenta nawet kilkaset razy podczas jednej nocy. Ryzyko zachorowania wzrasta wraz z wiekiem, do osiągnięcia około 60 lat. Przyczyny zaburzeń mogą wynikać m.in. z czynników środowiskowych oraz genetycznych.

Jednym z głównych czynników ryzyka jest otyłość, gdyż jej konsekwencją jest częste pojawianie się tkanki tłuszczowej wokół gardła. Na zaburzenia może wpływać również spożywanie alkoholu oraz palenie tytoniu. Uwarunkowania genetyczne, w tym zwężone gardło, w wyniku wrodzonej struktury kości twarzy, również przyczyniają się do rozwoju bezdechu sennego. Zaobserwowano także wpływ chorób genetycznych, m.in. zespołu Downa na zaburzenia oddychania w czasie snu. Najczęstszą przyczyną występowania OBS u dzieci jest z kolei powiększenie migdałków podniebiennych. Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych problem może wzmagać się w przypadku silnie przekrwionego nosa.

Problemy z oddychaniem w czasie snu mogą pojawiać się przy wielu chorobach, m.in przy: przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc, przewlekłej niewydolności serca, schorzeniach neurologicznych, chorobach nerwowo-mięśniowych, chorobach endokrynologicznych, astmie, śródmiąższowym włóknieniem płuc.

Objawy obturacyjnego bezdechu sennego można rozróżnić na pojawiające się w ciągu dnia oraz w nocy.


Objawy pojawiające się w ciągu dnia:

  • nadmierna senność
  • apatia
  • poranne zmęczenie oraz ból głowy
  • zaburzenia pamięci i koncentracji
  • depresja, zaburzenia emocjonalne (m.in. agresja, rozdrażnienie, lęk)
  • osłabione libido, impotencja

Objawy pojawiające się w nocy:

  • głośne, nieregularne chrapanie
  • bezdechy w czasie snu (najczęściej dostrzegają je osoby trzecie)
  • wzmożony wysiłek oddechowy w czasie bezdechów
  • nadmierna potliwość
  • duszności, dławienia podczas snu
  • częsta potrzeba oddawania moczu
  • kołatanie serca
  • trudności z zaśnięciem po wybudzeniu
  • ból w klatce piersiowej
  • suchość w jamie ustnej
Wczesne wykrycie i leczenie zaburzeń pozwala uniknąć ryzyka powikłań zdrowotnych, m.in. podwyższenia ciśnienia krwi, zawału serca, udaru mózgu, zaburzenia pamięci i czynności seksualnych, a także problemów z prowadzeniem pojazdów.

W Centrum Medycznym Medicum działa zespół lekarzy specjalistów, którzy dzięki ścisłej współpracy skutecznie diagnozują i leczą zaburzenia oddychania podczas snu. W skład zespołu wchodzi pulmonolog, neurolog i laryngolog. Wykonywane są również zaawansowane badania pomagające w postawieniu diagnozy i wprowadzeniu odpowiedniego leczenia.

Na podstawie wywiadów oraz badania przedmiotowego, u pacjenta z podejrzeniem występowania OBS, stosowane jest specjalistyczne badanie polisomnograficzne lub poligraficzne. Badanie polisomnograficzne jest nieinwazyjne, przeprowadzane w czasie snu pacjenta. Podczas badania równocześnie zapisywane są liczne parametry, które umożliwiają analizę jakości i struktury snu, ukazują liczbę wybudzeń, zaburzenia oddychania, chrapanie, utlenowanie krwi, rytm serca, pozycje ciała oraz ruch kończyn.

Badanie umożliwia postawienie diagnozy oraz pozwala na zaplanowanie indywidualnego programu leczenia pacjenta. Jeśli u pacjenta podejrzewa się chorobę, pozostaje on pod obserwacją lekarza. Leczenie laryngologiczne oraz spanie w pozycji na boku pozwala niekiedy na sprawne wyleczenie łagodnych i średnich zaburzeń. Jeżeli zaburzenie jest ciężkie, w ramach terapii, często stosowany jest aparat CPAP, który produkuje dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych. W wyniku prawidłowo prowadzonego leczenia, objawy stopniowo ustępują, nawet po kilku nocach. Następuje stabilizacja funkcji życiowych, zanikają senność dzienna oraz zmęczenie.