USG ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa, nazywane jest także ścięgnem piętowym, to największe ścięgno w organizmie człowieka. Na ścięgno Achillesa, składają się: ścięgna mięśnia brzuchatego łydki (łac. musculus gastrocnemius) i mięśnia płaszczkowatego (łac. musculus soleus). Ścięgno piętowe ma charakterystyczną budowę, jego szczyt jest szeroki, w części środkowej ulega zwężeniu, jego podstawa, podobnie jak szczyt, jest szeroka. Ścięgno kończy się na guzie piętowym. Odpowiada ono za umiejętność wchodzenia po schodach czy skakania, stąd trudno wyobrazić sobie prawidłowe funkcjonowanie, podczas gdy jest ono uszkodzone.

Urazy ścięgna Achillesa

Zapalenie ścięgna Achillesa, wynika zazwyczaj z przeciążenia spowodowanego nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Szczególnie narażeni są biegacze, którzy przez długi czas forsowali ścięgno. Do przeciążeń, dochodzi zazwyczaj na twardym podłożu (jakim jest np.: asfalt) Problem dotyczy osób w każdym wieku, chociaż należy pamiętać, że z wiekiem mięśnie stają się coraz słabsze. Do objawów mogących świadczyć o zapaleniu ścięgna Achillesa, należą: ból, którego lokalizacja skupia się w dole łydki, obrzęk, rozgrzanie. Co ciekawe, intensywność objawów jest mniejsza, w trakcie podejmowania aktywności fizycznej. Leczenie zapalenia w obrębie ścięgna Achillesa, nie należy do najprostszych, ponieważ samo ścięgno jest słabo unaczynione, w związku z czym proces gojenia przebiega relatywnie wolno. Trudno o właściwą diagnostykę bez wykonania USG. W celu uśmierzenia bólu zaleca się przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Należy także czasowo zaniechać treningów. Czasami konieczna okazuje się pomoc fizjoterapeuty i rehabilitacja. W niektórych przypadkach, jeżeli leczenie nie przynosi spodziewanych efektów, konieczna może być operacja.
Zerwanie ścięgna Achillesa, ma miejsce wtedy kiedy zadziała na nie bardzo duża siła powodująca przeciążenie. Do aktywności, które stwarzają szczególne ryzyko, należą: gra w piłkę nożną, gra w tenisa, nurkowanie i gra w koszykówkę. Niebezpieczne są także wszelkie ruchu, kierujące stopę do góry, ponieważ rozciągają one ścięgno. Warto wspomnieć o czynnikach, które osłabiają ścięgno Achillesa, należą do nich: kortykosteroidy, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, antybiotyki chinolowe, zespół Cushinga. I w tym przypadku, podstawowym badaniem diagnostycznym jest badanie ultrasonograficzne. Zerwanie bądź naderwanie ścięgna wymagają zazwyczaj interwencji chirurgicznej.

Kiedy wykonać USG ścięgna Achillesa?

Na badanie ultrasonograficzne powinien zdecydować się każdy, kto odczuwa ból zlokalizowany w miejscu przebiegu ścięgna. Jak już zostało wspomniane, pewne dyscypliny sportu zwiększają ryzyko zapalenia i zerwania ścięgna. Niemniej jednak osoby, które nie są na co dzień, aktywne fizycznie, również mogą doświadczać urazów. Jeżeli ma słabe mięśnie łydki, gdy nagle wykona gwałtowny ruch, może zerwać ścięgno. Kontuzje przydarzają się to także, kobietom noszącym buty na wysokim obcasie. Zerwanie ścięgna charakteryzuje się nagłym i bardzo silnym bólem, natomiast ból związany z zapaleniem jest słabszy i ma różne natężenie podczas wysiłku i spoczynku.

Jak przebiega USG ścięgna Achillesa?

Badanie ultrasonograficzne jest nieodzownym elementem diagnostycznym schorzeń związanych ze ścięgnem Achillesa. Lekarzem, do którego powinno się zgłosić w razie tego typu problemów, jest ortopeda. Na podstawie przeprowadzonego badania i zebranego wywiadu, może on orzec, czy u pacjenta występuje zapalenie, czy też doszło do zerwania ścięgna. W trakcie badania ultrasonograficznego ścięgna Achillesa specjalista starannie bada samo ścięgno, a także jego kaletkę oraz jej zarysy kostne. W tym miejscu warto zaznaczyć, że USG, to badanie pozwalające uwidocznić miękkie struktury, co daje mu przewagę nad RTG. Rentgen służy przede wszystkim do obrazowania struktur kostnych. Bardzo dokładnym badaniem jest rezonans magnetyczny, nie jest to jednak pierwszy wybór, ponieważ cena MRI jest wysoka, a USG zazwyczaj wystarcza do postawienia trafnej diagnozy.
Niezwykle istotnym elementem wizyty jest wywiad, który specjalista przeprowadza z pacjentem, zwykle lekarz pyta o ogólny stan zdrowia, w tym choroby towarzyszące, dolegliwości, które skłoniły chorego do wizyty, okoliczności urazu i przebyte zabiegi. W następnej kolejności przechodzi do właściwego badania. Najpierw na głowicę ultrasonografu nakłada żel zmniejszający zakłócenia i poprawiający jakość obrazu, poprzez wzmocnienie fal ultradźwiękowych. Później, patrząc w monitor i przesuwając głowicą po oglądanym miejscu, określa, w jakim stanie znajdują się poszczególne struktury. Po wizycie pacjent otrzymuje opis badania, który może okazać się przydatne podczas kolejnych konsultacji. Jeżeli pacjent posiada wyniki z poprzednich wizyt, powinien zabrać je ze sobą, ich porównanie może dawać cenne informacje na temat tego czy problem się pogłębia, oraz tego czy ewentualne leczenie przynosi oczekiwane rezultaty. Oczywiście podczas wizyty, lekarz wytłumaczy, pacjentowi co mu dolega i jak powinien w związku z tym postępować.

Przygotowanie do USG ścięgna Achillesa

USG, to nieinwazyjne badanie, któremu może być poddany w zasadzie każdy. Kwalifikują się do niego również kobiety w ciąży i te, które karmią piersią, a także dzieci i ludzie w podeszłym wieku. Ultrasonografia trwa kilkanaście minut. Pacjent nie musi wstrzymywać się od przyjmowania pokarmów, ponieważ to czy jest, na czczo nie ma żadnego znaczenia dla wyników badania. Na USG warto udać się w wygodnym ubraniu, bo lekarz poprosi o odsłonięcie obszaru skóry, pod którym znajduje się ścięgno Achillesa.

Pamiętajmy, że nieleczone zapalenie ścięgna może prowadzić do jego zerwania, a co za tym idzie- interwencji chirurgicznej, Pod żadnym pozorem nie można zaniedbywać wizyt i zaleconych badań, im szybciej postawione zostanie właściwe rozpoznanie, tym efektywniej przebiegnie leczenie, a chory prędzej wróci do całkowitej sprawności. Zaniedbywanie swojego stanu zdrowia, może skończyć się problemami z poruszaniem się.